تخمین رابطه آزادسازی مالی و بهره وری کل عوامل تولید بخش صنعت در ایران به روش جوهانسون جوسیلیوس

هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر آزادسازی مالی بر بهره وری کل عوامل تولید بخش صنعت در ایران طی دوره زمانی 1353 تا 1386 می باشد. از این رو برای آزادسازی مالی دو شاخص بالقوه ( کاوپن) و بالفعل ( سرمایه گذاری مستقیم خارجی و سهم اعتبارات بخش خصوصی از تولید ناخالص داخلی) در نظر گرفته شده است و اثر آنها در کنار سایر متغیرها، بر بهره وری کل عوامل تولید بخش صنعت مورد ارزیابی قرار داده شده است. برای برآورد مدل ها ابتدا از روش مانده سولو به محاسبه بهره وری کل عوامل تولید بخش صنعت و سپس از روش جوهانسون جوسیلیوس، تاثیر آزادسازی مالی بر بهره وری کل عوامل تولید سنجیده شده است. و در نهایت از الگوی تصحیح خطا برداری برای برآورد ضریب تعدیل استفاده شده است. ضرایب تعدیل برای معادلات ابن بررسی، که شامل شاخص بالقوه ( کاوپن) و بالفعل ( سرمایه گذاری مستقیم خارجی و سهم اعتبارات بخش خصوصی از تولید ناخالص داخلی) هستند، به ترتیب 46/.، 28/. و42/. می باشد. که سرعت تعدیل خطا و انحراف از مسیر بلند مدت را نشان می دهد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که، آزادسازی مالی دارای اثر مثبت و معناداری بر سطح بهره وری کل عوامل تولید بخش صنعت می-باشد